บทที่ 42 ตอนที่ 42

“งั้นก็เตรียมขนข้าวขนของออกจากบ้านได้เลย เพราะผมกำลังจะเข้าไปครอบครองมัน”

เขาหมุนตัวเดินตรงไปยังประตูห้องอย่างไม่ไยดี

โรสิตายืนนิ่งราวกับถูกสาป หยาดน้ำตาไหลไม่หยุด ไม่จริง นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน หล่อนฝันไปใช่ไหม นอนหลับแล้วฝันร้ายไปใช่ไหม ดวงหน้างามส่ายระริก พยายามขอให้มันเป็นเพียงแค่ความฝัน แต่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ